Interview met een werkbegeleider
Bij wat voor bedrijf werkt u? Wat doet dit bedrijf?
Ik werk bij een stichting. Wij helpen mensen om mee te doen in de maatschappij. Mensen die een soort achterstand hebben, dus. Zo begeleiden we bijvoorbeeld vluchtelingen bij hun integratie.
Wat voor werk doet u precies?
Ik ben werkbegeleider in de fietswerkplaats. Hier knap ik met een team ‘zwerffietsen’ op die ik inkoop bij een fietsdepot. Na het opknappen gaan ze dan weer in de verkoop.
Hoe bent u bij dit beroep terecht gekomen?
Ik ben hier bij toeval terecht gekomen. Toen ik werkloos thuis zat, zag mijn vrouw een oproep van een kennis die hier in de leiding werkt. Ze zochten iemand voor de fietswerkplaats. Daar heb ik op gereageerd.
Door mijn ervaring in de techniek (monteur bedrijfswagens, wegenwacht en in mijn diensttijd gewondenverzorger-chauffeur) was dit een leuke afwisseling en een nieuwe uitdaging. Mijn kennis werd hier op waarde geschat. Ik doe dit nu inmiddels voor het vierde jaar.
Wat is het mooiste aan uw werk?
Samenwerken en het helpen van mensen op allerlei manieren. Ik ga elke dag met een glimlach naar huis, net zoals ik gekomen ben.
Wat vindt u zelf het minst leuk aan uw werk?
Elke dag in de file moeten staan, ondanks dat mijn werktijden al zijn aangepast. Maar het werk maakt het het waard.
Wat voor type mens moet je zijn om dit beroep goed te kunnen doen?
Je moet een mensen-mens zijn, dus iemand die anderen wil helpen. Je moet je willen inzetten voor een sociaal dragelijk bestaan voor deze mensen en ze een gevoel van eigenwaarde willen geven.
Wat is de meest voorkomende misvatting over uw werk?
De meest voorkomende misvatting over ons werk is dat we veel subsidie krijgen. Dat is niet waar. We moeten het grootste gedeelte zelf bekostigen.
Verder is er ook de misvatting dat vluchtelingen van alles voor niks krijgen. Ook dit klopt niet. Deze mensen moeten gewoon een lening afsluiten als zij spullen willen.
Op welke manieren kan je in dit beroep nog bijleren, specialiseren of verder groeien?
Door ervaring op te doen, leer je nog elke dag bij. En de omgang met mensen met verschillende afkomst maakt het erg veelzijdig. Het voelt meer als een beleving dan een baan.
Hoe ziet u zelf de toekomst van uw beroep voor zich?
Zolang er mensen zijn die hun land moeten ontvluchten of hier in eigen land problemen blijven houden, zal ons werk nodig blijven. We moeten deze mensen ondersteunen, mogelijk ook de komende 20 jaar.
Wat zou u verder nog willen zeggen tegen scholieren die later dit werk willen doen?
Bepaal je eigen richting door je gevoel te volgen. In je gekozen vak moet je dan altijd belangstelling blijven houden in het welzijn van anderen om je heen. Van daaruit kun je hulp bieden vanuit jezelf.
Onthoud verder dat niet elk vak te leren is, maar soms leer je meer dan je ooit had kunnen bedenken!